Innovative Enzyme Technology Paves the Way for Ethanol Production from Rice Stubble, Tackling Pollution and Fuel Needs in India

 

Innovative Enzyme Technology Paves the Way for Ethanol Production from Rice Stubble, Tackling Pollution and Fuel Needs in India

============

The issue of stubble burning in Punjab, Haryana, and Uttar Pradesh has been a persistent environmental challenge, particularly affecting the air quality in Delhi during the onset of winter. Every year, the burning of rice stubble after the harvest season releases significant amounts of pollutants into the atmosphere, leading to severe air pollution and health problems for millions of people.

Recognizing the gravity of the situation, scientists and administrators have been exploring innovative solutions to mitigate the environmental impact of stubble burning. One promising development is the establishment of enzyme manufacturing facilities to support the production of second-generation (2G) ethanol from rice straw. This innovation not only addresses the problem of air pollution but also contributes to the production of renewable energy.

The first such enzyme manufacturing facility is expected to be set up in Manesar, Haryana. This facility will supply enzymes to 2G bio-ethanol plants located in Mathura, Bhatinda, and Patna. These enzymes are crucial for the conversion of rice stubble into ethanol, an environmentally friendly alternative to fossil fuels. India is projected to require around 13.5 billion liters of ethanol annually by 2025-26, with approximately 10.16 billion liters needed to meet the E20 fuel blending mandate (a fuel blend consisting of 20% ethanol and 80% gasoline).

In 2022, Indian Oil Corporation (IOC) established a 2G ethanol plant in Panipat that utilizes rice stubble as feedstock. This plant has the capacity to produce 100,000 liters of ethanol per day, although it currently operates at only 30% capacity. To run at full capacity, the plant requires between 150,000 to 200,000 tonnes of rice straw annually, which is readily available after the September-October sowing season.

One of the critical components in the ethanol production process is the enzyme that facilitates the conversion of stubble into ethanol. Until now, these enzymes have been imported. However, a newly developed enzyme, which is comparable in effectiveness to the imported ones, is poised to change the landscape of ethanol production in India. The enzyme technology is licensed from Novozymes, a Danish biotechnology company, by Praj Industries, a Maharashtra-based firm. The enzyme itself was developed by the International Centre for Genetic Engineering and Biotechnology (ICGEB), an autonomous organization with over 45 state-of-the-art laboratories.

The enzyme is derived from a fungus belonging to the species Penicillium funiculosum. Through several steps of genetic engineering, scientists have been able to produce this enzyme in sufficient quantities to act as an efficient hydrolyser of organic waste. This cell-free system enables the enzyme to digest biomass, resulting in the production of free sugars that can be fermented into ethanol. Beyond ethanol, these sugars can also be used in the production of cosmetics and active pharmaceutical ingredients (APIs).

The potential of this technology extends beyond agricultural biomass; in the future, municipal solid waste could also be used as feedstock for ethanol production. However, the scale of the challenge remains significant. For instance, the Panipat plant can process only 200,000 tonnes of rice stubble annually, whereas Punjab alone produces an estimated 20 million tonnes of rice stubble each year.

The development and deployment of these enzyme technologies represent a crucial step towards reducing the environmental impact of stubble burning while simultaneously advancing India's renewable energy goals. However, scaling up these efforts to match the vast quantities of biomass available remains a challenge that will require continued innovation and investment.

Will the Vistara-Air India merger benefit the travelers ?

 

Will the Vistara- Air India merger benefit the travelers?

 

Vistara, though part of the Tata Sons family, is renowned for its discipline and time management. However, its impending merger with Air India, a carrier that has recently gained notoriety for poor management of both staff and passengers, raises significant concerns. Will Vistara's merger improve Air India's operations, or will the inefficiencies of Air India seep into Vistara's well-managed structure? This is a pressing question among travelers and well-wishers of the Tata Group.

For the Tata family, Air India carries a deep sense of nostalgia. Founded by J.R.D. Tata as Tata Air Services, later renamed Tata Airlines, it began operations with a single-engine de Havilland Puss Moth, flying from Karachi to Bombay via Ahmedabad. In 1938, Tata Airlines expanded to include domestic routes within India. After India's independence, the Government of India acquired a 49% stake in the airline in 1948, renaming it Air India International Limited and launching its first international service from Bombay to London via Cairo and Geneva. In 1953, Air India was nationalized, becoming India's national flag carrier, while Indian Airlines was created to handle domestic routes.

Air India entered the jet age in 1960 with the introduction of the Boeing 707, becoming the first Asian airline to operate jet aircraft. By 1971, it had become an all-jet airline, and in 1978, it introduced the Boeing 747 "Emperor" service, offering luxurious long-haul flights. The 1980s and 1990s saw Air India expanding its international routes to North America, Europe, the Middle East, and Asia. However, as a public sector entity, Air India, like many other government-run businesses, became notorious for inefficiency and financial losses, surviving largely on government support funded by taxpayers.

The liberalization of India's economy in the 1990s led to increased competition from private airlines, marking the beginning of Air India's financial struggles. In 2000, the government considered privatizing the airline but could not finalize a deal. In 2007, Air India merged with Indian Airlines to form the National Aviation Company of India Limited (NACIL), later renamed Air India Limited. The merger aimed to streamline operations but instead resulted in significant operational challenges and financial losses. Between 2010 and 2020, Air India faced severe financial difficulties, despite government bailouts. The airline struggled to compete with low-cost carriers and more efficient international airlines.

In 2020, the Government of India announced its intention to sell a 100% stake in Air India due to its unsustainable financial situation. In 2021, the Tata Group, driven by nostalgia and its historical connection to the airline, won the bid to acquire Air India, marking a full-circle moment. In 2022, the Tata Group officially took over Air India, with plans to revitalize the airline by modernizing the fleet, improving services, and leveraging synergies with its other aviation ventures. However, Air India's recent issues, including staff strikes, flight cancellations, lack of accountability, and negative customer experiences, have tarnished its reputation.

Vistara, founded in 2013 as a joint venture between Tata Sons and Singapore Airlines (SIA), quickly established itself as a premium full-service carrier. The name "Vistara," derived from the Sanskrit word "Vistaar," meaning limitless expanse, reflected its ambition. The airline began operations in 2015, with its first flight from Delhi to Mumbai. Vistara gained recognition for its premium service and operational efficiency, offering a unique three-class configuration (Economy, Premium Economy, and Business Class) on domestic routes.

Between 2015 and 2017, Vistara expanded its domestic network, adding key cities like Bengaluru, Hyderabad, Pune, and Goa. The airline emphasized in-flight comfort, quality of food, and punctuality. In 2018, Vistara entered into a codeshare agreement with Singapore Airlines and its regional subsidiary, SilkAir, giving passengers access to international destinations. In 2019, Vistara launched its first international flight from Delhi to Singapore, marking its entry into the global aviation market.

From 2019 to 2021, Vistara expanded its international routes to include destinations like Dubai, Bangkok, and London, focusing on serving major global cities with premium services. Despite the challenges of the COVID-19 pandemic in 2020, Vistara continued to operate and even received its first Boeing 787-9 Dreamliner for long-haul flights to Europe. In 2021, the airline further expanded its international presence, launching flights to Frankfurt and Tokyo, and entering into codeshare agreements with airlines such as United Airlines, Lufthansa, and British Airways.

In 2022, Vistara strengthened its fleet and international routes, focusing on enhancing customer experience through digital innovations and personalized services. In January 2024, Tata Group announced the merger of Vistara with Air India to create a stronger, consolidated airline under the Air India brand. This merger, expected to be finalized by November 12, 2024, aims to combine the strengths of both airlines, leveraging Air India's global reach and Vistara's premium service model. As part of this merger, Singapore Airlines is set to invest Rs. 2,059 crores in the merged entity. This marks the end of Vistara's independent operations but ensures the continuation of its legacy within a larger national carrier

 

Suspension bridge of Punalur -history

 

(30.08.2024 തനിനിറത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് )

===========

ചരിത്രം

--------

പുനലൂര്‍ തൂക്കുപാലം

==================

വി.ആര്‍.അജിത് കുമാര്‍

------------------------------------------

കിഴക്കന്‍ മേഖലയില്‍ നിന്നും കൊല്ലത്തേക്ക് വനവിഭവങ്ങള്‍ കൊണ്ടുപോകാനുള്ള

മാര്‍ഗം തേടിയ ഇംഗ്ലീഷുകാര്‍ പുനലൂരില്‍ കല്ലടയാറിന് കുറുകെ പാലം എന്ന

ആശയം ആദ്യമായി അവതരിപ്പിച്ചത് 1872 ല്‍ ആയിരുന്നു.മദ്രാസ് ഗവര്‍ണ്ണറുടെ

സെക്രട്ടറിയായിരുന്ന മാല്‍ട്ട സായ്വ്,ദിവാന്‍ മാധവറാവുവുമായി നടത്തിയ

സന്ദര്‍ശനത്തിലാണ് കല്ലടയാറിന് കുറുകെ ഒരു പാലം നിര്‍മ്മിക്കണം എന്ന ആശയം

ചര്‍ച്ച ചെയ്തത്. നിബിഡവന പ്രദേശമായ കല്ലടയാറിന്‍റെ കരയില്‍ നിന്നും

പുനലൂരിലേക്ക് പാലം നിര്‍മ്മിക്കുന്നത് കാട്ടുമൃഗങ്ങളുടെ

കടന്നുകയറ്റത്തിനും ആക്രമണത്തിനും കാരണമാകുമെന്ന് അന്നത്തെ

തിരുവിതാംകൂര്‍ മഹാരാജാവായിരുന്ന ആയില്യം തിരുനാള്‍

വിധിച്ചു.തുടര്‍ന്നാണ് ബ്രിട്ടീഷ് സാങ്കേതികവിദ്യയില്‍ തൂക്കുപാലമെന്ന

ആശയവുമായി ബ്രിട്ടീഷുകാര്‍ മുന്നോട്ടുവന്നത്.

ബ്രിട്ടീഷ് എന്‍ജിനീയര്‍ ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഹെന്‍റിക്കായിരുന്നു നിര്‍മ്മാണ

ചുമതല. 1872 ല്‍ മാധവറാവു സ്ഥാനമൊഴിഞ്ഞതിനെ തുടര്‍ന്ന് ദിവാനായ ശേഷയ്യ

ശാസ്ത്രിയായിരുന്നു തുടര്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത്.തമിഴ്നാട്ടിലെ

മധുരയില്‍ ക്ഷാമമുണ്ടായ കാലത്ത് പുനലൂരിലേക്ക് കുടിയേറിയവരായിരുന്നു

നിര്‍മ്മാണത്തൊഴിലാളികളില്‍ ഭൂരിപക്ഷവും. നിര്‍മ്മാണത്തിനാവശ്യമായ

ഉരുക്ക് സാമഗ്രികള്‍ അയര്‍ലന്‍ഡില്‍ നിന്നും കപ്പല്‍മാര്‍ഗ്ഗം കൊല്ലത്തും

പിന്നീട് ആന വലിക്കുന്ന വണ്ടികളില്‍ കെട്ടിവലിച്ച് പുനലൂരിലും എത്തിച്ചു.

മൂന്ന് ലക്ഷം രൂപ ചിലവില്‍ 250 ജീവനക്കാര്‍ അഞ്ചുവര്‍ഷം കൊണ്ടാണ് പാലം

പൂര്‍ത്തിയാക്കിയത്. 1877 ആഗസ്റ്റ് ഒന്നിന് ആയില്യം തിരുനാള്‍ മഹാരാജാവ്

തൂക്കുപാലം ഉത്ഘാടനം ചെയ്തു. അപ്പോഴേക്കും നാണുപിള്ള ദിവാനായി

ചുമതലയേറ്റിരുന്നു.പാലത്തിന്‍റെ ബലത്തെകുറിച്ച് നാട്ടുകാര്ക്ക് നല്ല

ആശങ്കയുണ്ടായിരുന്നു.അത് മാറ്റാന്‍ തന്നെ എന്‍ജിനീയര്‍ ഹെന്‍റി

തീരുമാനിച്ചു. പത്തനാപുരത്തുള്ള മുളകുരാജന് എന്ന പ്രമുഖ വ്യാപാരിയുടെ ഏഴ്

ആനകളെ അദ്ദേഹം പാലത്തിലൂടെ നടത്തിച്ചു.ഈ സമയം ഹെന്‍റിയും കുടുംബവും

വള്ളത്തില്‍ പാലത്തിന് ചുവട്ടിലൂടെ യാത്ര ചെയ്തു. അതോടെ ആളുകള്‍ക്ക്

പാലത്തിന്‍റെ ശക്തിയില്‍ വിശ്വാസമായി.പാലത്തിന്‍റെ ഒരു ഭാഗത്ത് ഭാരം

കയറിയാല്‍ മറുഭാഗം ഉയരുന്ന രീതിയിലായിരുന്നു നിര്‍മ്മാണം.വാഹനം

കയറുമ്പോള്‍ ചങ്ങലകള്‍ കിലുങ്ങും.മൂന്ന് ഭാഗങ്ങളായി പണിതിരിക്കുന്ന

തൂക്കുപാലത്തിലൂടെ ചരക്കുവാഹനങ്ങള്‍ മറുകരയിലെത്തുന്നത് ഊഞ്ഞാലില്‍

ആടുന്നപോലെ ആയിരുന്നു. മുളയും ഈറയും സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളുമായി കാളവണ്ടികള്‍

മുതല്‍ ലോറികള്‍ വരെ പാലത്തിലൂടെ കയറിയിറങ്ങി. തമ്പകം(Hopea parviflora)

ആണ് പാലം നിര്‍മ്മാണത്തിന് ഉപയോഗിച്ചത്.തേക്കിനേക്കാള്‍ മികച്ച കരുത്താണ്

തമ്പകത്തിന് എന്നതാണ് പാലത്തിന് തമ്പകം ഉപയോഗിക്കാന്‍

പ്രേരണയായത്.പാറയില്‍ തീര്‍ത്ത കമാനങ്ങളാണ് നദിയുടെ ഇരുകരകളിലുമുള്ളത്.

അതില്‍ 53 കണ്ണികളുള്ള രണ്ട് ചങ്ങലകള്‍ ബന്ധിച്ചാണ് തടിപ്പാലത്തെ

ഉറപ്പിച്ചത്.ചങ്ങലകളെ താഴെയുള്ള നാല് കിണറുകളിലായി ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

400 അടി നീളവും 20 അടി വീതിയുമുള്ള പാലം വന്നതോടെ കൊല്ലവും

തിരുമംഗലവുമായുള്ള വ്യാപാരബന്ധം ശക്തിപ്പെട്ടു.1972 ല്‍

ആധുനികരീതിയിലുള്ള കോണ്‍ക്രീറ്റ് പാലം വന്നതോടെ തൂക്കുപാലം

കാല്‍നടക്കാര്‍ മാത്രമുപയോഗിക്കുന്ന ഒന്നായി മാറി.പാലത്തിന്‍റെ

പ്രാധാന്യം മനസിലാക്കാതെ അധികാരികളും അതിനെ അറ്റകുറ്റപ്പണി നടത്തി

സംരക്ഷിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല. അനേകകാലത്തെ മുറവിളികള്‍ക്കൊടുവിലാണ് 1990

ല്‍ പാലം പുരാവസ്തു വകുപ്പ് ഏറ്റെടുത്ത് സംരക്ഷിക്കാന്‍

തീരുമാനിച്ചത്.തുടര്‍ന്ന് പാലം ബലപ്പെടുത്താനുള്ള പണികള്‍ നടത്തി 2014

ല്‍ പൊതുജനങ്ങള്‍ക്ക് നടക്കാനായി തുറന്നുകൊടുത്തു. പാലത്തിലെ പലകകള്‍ക്ക്

കേട്പാട് കണ്ടതോടെ 2022 ല്‍ അടച്ചിട്ടു. പിന്നീട് 28 ലക്ഷം രൂപ മുടക്കി

നവീകരിച്ച് 2023 ല്‍ വീണ്ടും സജീവമാക്കി.ഇപ്പോള്‍ നഗരത്തിലെ പ്രധാന

വിനോദസഞ്ചാര ആകര്‍ഷണമാണ് പുനലൂര്‍ തൂക്കുപാലം 💞

Extremism and its spillover

 

Extremism and its spillover

================

Extremism is growing worldwide across different religions, exacerbated by the actions of non-democratic governments. A recent and concerning development is the increasing influence of Hizb ut-Tahrir (HuT), particularly in unstable Bangladesh, following the upheaval that led to the ousting of the Prime Minister. This group, which seeks to re-establish an Islamic Caliphate and enforce Sharia law, poses a significant threat to women within the Muslim community, people of other sects, and the peace-loving general public of all religions.

HuT is a banned organization in numerous countries, including China, Russia, Pakistan, Germany, Turkey, the UK, Kazakhstan, Central Asia, Indonesia, and all Arab nations except Lebanon, Yemen, and the UAE. Although banned in Bangladesh since 2009, the group's influence is growing at an alarming rate. It is particularly disturbing that HuT supporters are often well-educated individuals. They call for the expulsion of foreign companies and the annulment of strategic agreements with non-Muslim states. Additionally, HuT's ideology has gained traction within certain factions of the Bangladeshi military, particularly among those who oppose democracy and gender rights.

India, too, is not immune to the influence of HuT, with covert networks reportedly expanding, especially among the educated and student populations. The concerns of peace-loving individuals are ever-growing as the number of extremists continues to rise, threatening the stability and harmony of society.

The protection and empowerment of women

 

The protection and empowerment of women 

In today's edition of the New Indian Express, several distressing reports highlight the ongoing victimization of women in a male-dominated society. Unfortunately, this is not an issue confined to India; it's a global problem. The cases mentioned—such as the rape and murder of a trainee doctor at RG Kar Medical College in Kolkata, sexual harassment in the film industry as revealed by the Hema Committee appointed by the Kerala government, allegations against a special sub-inspector in Madurai, the gang rape of a 14-year-old girl in Jodhpur, the sexual assault of two minor girls in Thane, and the assault of a 19-year-old nursing student in Ratnagiri—paint a bleak picture of the safety and dignity of women.

 

It is deeply saddening that since the dawn of humanity, women have suffered under the oppressive sexual urges of men. Sex, when based on mutual love and respect, can be a source of joy and connection. However, the idea of deriving pleasure from forcibly subjugating a woman and committing a heinous crime is incomprehensible. Such actions stem not from a desire for pleasure but from a perverse need to assert power over another gender.

 

Education plays a crucial role in addressing this issue. Both boys and girls should be taught from an early age about their bodies, the importance of love and care in relationships, and the clear distinction between consensual acts and criminal offenses. Additionally, empowering women through self-defense training can provide them with the tools to protect themselves against potential attackers.

 

However, the most urgent change needed is in our judicial system. There must be a clear and unwavering message that rape and sexual assault will not be tolerated. Swift and severe punishments, including the possibility of capital punishment for the most egregious cases, could serve as a strong deterrent. Justice should be delivered swiftly, ensuring that the memory of the crime remains fresh, and the consequences are immediate.

 

As a society, we must evolve and adapt to the needs of the modern world. We cannot afford to regress to a primitive state where muscle power and brute force rule. The protection and empowerment of women are essential if we are to create a just and equitable society.

Memory of the telefilm Ithiri vettam scripted by me

 

ഓര്‍മ്മ

=========

ഇത്തിരിവെട്ടം

===============

ഇത് 2010 ഏപ്രില്‍ 22 ലെ ന്യൂഇന്ത്യന്‍ എക്സ്പ്രസ്സാണ്. ഞാന്‍ തിരക്കഥ
എഴുതി സന്തോഷ്.പി.ഡി. സംവിധാനം ചെയ്ത ടെലിഫിലിമായിരുന്നു ഇത്തിരിവെട്ടം.
മദ്യപാനിയായ അച്ഛന്‍റെ പീഢനം സഹിക്കാന്‍ കഴിയാതെ വീട് വിട്ട 14 കാരന്‍റെ
കഥ. വീടിന് പുറത്തുള്ള ലോകം അവന് ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു.
ഇരുട്ടിന്‍റെ ശക്തികളില്‍ നിന്നും അതിശയകരമായി രക്ഷപെട്ട് ഒരു
മനശാസ്ത്രജ്ഞന്‍റെ കൈകളില്‍ അവന്‍ എത്തിപ്പെടുന്നതാണ് കഥ. ഒരു മണിക്കൂര്‍
ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള ഫിലിമില്‍ പ്രധാന കഥാപാത്രമായി പുതുമുഖ താരം മാസ്റ്റര്‍
സിദ്ധാര്‍ത്ഥ് അഭിനയിച്ചു.രാജേഷ് ഹെബ്ബാര്‍,ഷോബി തിലകന്‍,ഞെക്കാട്
രാജ്,ശ്രീകാന്ത് റാം, ബേബി ഷാലിന്‍,ലിസി ബാബു,ബീന,സി.പി.മേവട,സതീഷ്
മാമ്പിള്ളി,പ്രകാശ് തുടങ്ങിയവരാണ് മറ്റ് അഭിനേതാക്കള്‍.പ്രതീഷ് നെന്മാറ
കാമറയും നെല്‍സണ്‍ പയ്യാപ്പള്ളി എഡിറ്റിംഗും സി.രാജീവ് സംഗീതവും ജീമോള്‍
പയ്യാപ്പള്ളി ശബ്ദമിശ്രണവും നടത്തി. നവമാല്യ ഫിലിംസായിരുന്നു നിര്‍മ്മാണം
നടത്തിയത്. സാധാരണയായി ഒന്നോ രണ്ടോ സ്ക്രീനിംഗില്‍ ഇത്തരം ചിത്രങ്ങള്‍
അവസാനിക്കും.ഇത്തിരിവെട്ടം കൈരളി ടിവിയില്‍ സംപ്രേക്ഷണം ചെയ്യുകയും
തുടര്‍ന്ന് കുട്ടികളെ ബോധവത്ക്കരിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ  സര്‍ക്കാര്‍
താത്പ്പര്യമെടുത്ത് ആയിരത്തിലേറെ സ്കൂളുകളില്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുകയും
ചെയ്തു.

Ladakh may get statehood in future

 

Ladakh may get statehood in future

==================

The creation of five new districts in the Union Territory of Ladakh is a welcome development. This initiative promises to enhance governance and improve service delivery to the people living in the remote areas of the region. It is expected to lead to the overall development and prosperity of Ladakh. The five new districts are Zanskar, Drass, Sham, Nubra, and Changthang. The Central Government has directed the Ladakh administration to constitute a committee to assess various aspects related to the formation of these new districts, including determining the headquarters, boundaries, structure, and creation of necessary posts. The committee is expected to submit its report within three months. Currently, Ladakh has only two districts, Leh and Kargil. With a total area of 86,904 square kilometers and a population of 2.74 lakh as per the 2011 census, this reorganization could pave the way for the establishment of a legislative assembly in Ladakh, similar to that in Puducherry, in the future