കൊടൈക്കനാലിനെ കുറിച്ചുള്ള ആദ്യ ഓര്‍മ്മ ഏകദേശം ഇരുപത് വര്‍ഷം മുന്നെയുള്ളൊരനുഭവമാണ്. സുഖകരമായ തണുപ്പും ശുദ്ധവായുവിന്‍റെ കുളിര്‍മ്മയുമുള്ള കൊടൈക്കനാല്‍ അക്കാലത്തെ മലയാള സിനിമകളിലെ ഒരു പ്രധാന ഘടകമായിരുന്നു.പരവൂരില്‍ നിന്നും പുറപ്പെട്ട് വൈകിട്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ കൊടൈക്കനാലിലെത്തി. വലിയൊരു ടീമായിരുന്നു അത്.ഞാനും ജയശ്രീയും ശ്രീക്കുട്ടിയും ശ്രീക്കുട്ടനും സജീവും വിജയശ്രീയും ഉണ്ണിക്കുട്ടനും ഉണ്ണിക്കണ്ണനും ഷിബുവും ദീപയും അനഘയും അടങ്ങിയ സംഘം.സജീവിന്‍റെ കെയറോഫില്‍ സ്റ്റേറ്റ് ബാങ്ക് ഓഫ് ട്രാവന്‍കൂറിന്‍റെ ഗസ്റ്റ്ഹൌസിലായിരുന്നു താമസം.മുറിയെടുത്തശേഷം തടാകക്കരയിലെത്തിയ ഞാന്‍ ഒരു സൈക്കിളെടുത്ത് ആവേശത്തോടെ ചവിട്ടാന്‍ തുടങ്ങി. ഒന്നും രണ്ടുമല്ല മൂന്ന് റൌണ്ട്.നന്നായി വിയര്‍ത്തു.ഇടയ്ക്ക് ശ്വാസംമുട്ടൊക്കെ ഉണ്ടാകാറുള്ള എനിക്ക് വലിയ കോണ്‍ഫിഡന്‍സ് തോന്നി.പക്ഷെ അത് താത്ക്കാലികമായിരുന്നു.മുറിയിലെ
കൊടൈക്കനാലിലേക്കുള്ള രണ്ടാമത് യാത്ര 2025 ജൂണില്‍ ശിവഗംഗയില്‍ നിന്നായിരുന്നു.കാനഡയില്‍ നിന്നും മടങ്ങിയെത്തിയ ഉണ്ണിക്കുട്ടനും പൂജയും ഉണ്ണിക്കണ്ണനും ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമുണ്ട്.ഞങ്ങളെന്
പൂജയുടെ കഴുത്ത് വേദനയും ഉണ്ണിക്കണ്ണന് നേരിട്ട ഭക്ഷ്യവിഷബാധയുമായിരുന്നു യാത്രയില്‍ കുറച്ച് വിഷമമായത്.മല കയറി ടൌണ്‍ എത്തിയപ്പോഴേക്കും എനിക്കും യാത്രയുടെ ചൊരുക്ക് തുടങ്ങിയിരുന്നു.ഛര്‍ദ്ദിക്കുമോ എന്ന് സംശയിച്ചു.ടൌണും കടന്ന് അതിനപ്പുറമുള്ള ഒരിടത്തായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ താമസം ഏര്‍പ്പാടാക്കിയിരുന്നത്.ശിവഗം
സുഖമുള്ള തണുപ്പാണ് എങ്കിലും വേണ്ട സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കിയിരുന്നു. ശ്വാസം മുട്ടിന്‍റെ പഴയ അനുഭവം ഇടയ്ക്കിടെ മനസ്സിനെ അലട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.രാവിലെ ഉണര്‍ന്ന് ഞാനും ശ്രീക്കുട്ടിയും നടക്കാനിറങ്ങി.പൊതുവെ നിശബ്ദമാണ് താഴ്വര.നിര്‍മ്മാണ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ തകൃതിയായി നടക്കുന്നുണ്ട്.കാണാനുള്ള ഇടങ്ങളേക്കാള്‍ കൊടൈക്കനാല്‍ നല്‍കുന്ന നിശബ്ദയും സമാധാനവുമാണ് ആ പ്രദേശത്തിന്‍റെ പ്രത്യേകത.വശങ്ങളിലൊക്കെ മനോഹരമായ പൂക്കള്‍,ദൂരെ ഒരു ആണ്‍മയിലിന്‍റെ നൃത്തം,അത് ശ്രദ്ധിക്കാത്ത മട്ടില്‍ നടന്നുപോകുന്ന പെണ്‍മയില്‍.അങ്ങിനെ പ്രഭാത കാഴ്ചകള്‍ കണ്ട് മടങ്ങി.രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടില്‍ കണ്ട വീടിനെ പകല്‍വെളിച്ചത്തില്‍ ഒന്നുകൂടി നോക്കി.പാറയില്‍ നിര്‍മ്മിച്ച മൂന്ന് നില കെട്ടിടമാണ്.താഴെ കെയര്‍ടേക്കറും കുടുംബവും താമസിക്കുന്നു. ഒന്നാം നിലയിലേക്കാണ് പ്രധാന പ്രവേശനം.അവിടെ ഒരു വലിയ ഹാളും അടുക്കളയും ബാല്‍ക്കണിയും.മുകളില്‍ മൂന്ന് ചെറിയ ബഡ് റൂമുകള്‍.
ചായകുടി കഴിഞ്ഞ് കുളിച്ചുവന്നു.പ്രഭാതഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ഉണ്ണിക്കുട്ടനും ഉണ്ണിക്കണ്ണനും ചേര്‍ന്ന് ബാല്‍ക്കണിയില്‍ നിന്ന് ഡ്രോണ്‍ ഉപയോഗിച്ച് താഴ്വരയുടെ വീഡിയോയെടുത്തു.ഉണ്ണിക്കണ്ണന്
അവിടെ നിന്നും ഞങ്ങള്‍ ബ്രയാന്‍റ് പാര്‍ക്ക് ഒന്നെത്തിനോക്കി വീണ്ടും യാത്ര തുടര്‍ന്നു.കോക്കേഴ്സ് വാക്കിന്‍റെ പാത കണ്ടശേഷം പില്ലര്‍ റോക്കിലെത്തി.മൂന്ന് ഭീമാകാര പാറകളാണ് അവിടെയുള്ളത്.നല്ല മൂടല്‍മഞ്ഞില്‍ പാറകളുടെ നിഴല്‍ മാത്രമാണ് ഞങ്ങള്‍ കണ്ടത്. അതിനടുത്തുള്ള വ്യൂപോയിന്‍റില്‍ നല്ല തിരക്കായിരുന്നു.ഗ്രീന്‍ വാലി വ്യൂ അഥവാ സൂയിസൈഡ് പോയിന്‍റിലും തിരക്കായിരുന്നു.ഡോള്‍ഫിന്‍സ് നോസും രസകരമായ കാഴ്ചയാണ്.അവിടെനിന്ന് ഗുണ കേവ്സിലേക്ക് പോയി.അവിടെ ഉത്സവപ്രതീതിയായിരുന്നു.തമിഴിലെ ഗുണ എന്ന ചിത്രം ഷൂട്ട് ചെയ്യുംവരെ ഡെവിള്‍സ് കിച്ചണ്‍ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഇവിടം വളരെ നിഗൂഢമായ ഇടമാണ്.പാറകളുടെ ഇടയിലുള്ള ആഴമുള്ള ഗുഹകളില്‍ വീണ് അനേകമാളുകള്‍ മരിച്ച ഇടമാണിത്.ശരീരം പോലും തിരികെ കിട്ടാത്തതിനാലാകാം ഡെവിള്‍സ് കിച്ചണ്‍ എന്ന് പേരുവന്നത്.കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം മഞ്ഞുമ്മല്‍ ബോയ്സ് എന്ന മലയാള ചിത്രം കൂടി ഇവിടം കേന്ദ്രമാക്കി വന്നതോടെ ഗുണ കേവ്സ് കൂടുതല്‍ സന്ദര്‍ശകരെ ആകര്‍ഷിക്കുന്നു.
വേരുകള്‍ ഇണചേരുന്ന പാമ്പുകളെപ്പോലെ കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പരിസരവും പാറകളും അവ്യക്തമായ ചുറ്റുപാടുകളെ സമ്മാനിക്കുന്ന മൂടലും ചേര്‍ന്ന് ഇവിടെ ഒരു ഭീതിദമായ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കാന്‍ പ്രകൃതി ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു.ഞങ്ങള്‍ അവിടെ എത്തിയതും കടുത്ത മഴ ആരംഭിച്ചു. മഴയില്‍ ഗുണ കേവ്സ് കാണുമ്പോള്‍ അതിന്‍റെ വന്യത ഇരട്ടിച്ചപോലെ തോന്നി.നന്നായി നനഞ്ഞു.മഴ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവിടെനിന്നും പൈന്‍മരക്കാടിനടുത്തെത്തി.നല്ല വിശപ്പുണ്ട്.പൈനിന്‍റെ സൌന്ദര്യം പുറത്തുനിന്ന് ആസ്വദിച്ചശേഷം ഞങ്ങള്‍ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് മടങ്ങി.ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് കുറച്ചു സമയം വിശ്രമിച്ചശേഷം മലയിറങ്ങി.രാത്രി ഏറെ വൈകി ശിവഗംഗയിലെത്തി.അങ്ങിനെ ഇരുപത് വര്‍ഷത്തിന് ശേഷം കൊടൈക്കനാല്‍ കണ്ടു.ഒരു പുകമറ മാറി തെളിഞ്ഞ കൊടൈക്കനാല്‍ കണ്ട അനുഭവമാണ് ഈ രണ്ടാമത് യാത്ര സമ്മാനിച്ചത്.
No comments:
Post a Comment