 |
| അനന്യ - (7 വയസ്) വരച്ചത് |
1998 ല്‍ ഡല്‍ഹിയില്‍ നടന്ന ഒരു സംഭവത്തിന്റെ കഥാവിഷ്‌ക്കാരം
ദീപക്, അധ്യാപകര്‍ക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമുള്ളൊരു കുട്ടിയാണ്.നന്നായി പഠിക്കുകയും കലാകായിക പരിപാടികളില്‍ പങ്കെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മിടുക്കനായ വിദ്യാര്‍ത്ഥി. ഒരു ദിവസം അവന്‍ സ്‌കൂളില്‍ പെട്ടെന്ന് ബോധംകെട്ടു വീണു. അവന്റെ വായില്‍ നിന്നും നുരയും പതയും വന്നു. കൂട്ടുകാര്‍ ഭയന്നുപോയി. അവര്‍ ഓടിച്ചെന്ന് ക്ലാസ് ടീച്ചറോട് പറഞ്ഞു. ക്ലാസ് ടീച്ചറും പ്രിന്‍സിപ്പാളും മറ്റ് അധ്യാപകരും ഓടിയെത്തി. ഉടന്‍തന്നെ ഒരു വാഹനം വിളിച്ച് അവനെ അവര്‍ ആശുപത്രിയില്‍ എത്തിച്ചു. അവിടെവച്ച് ദീപക്കിന് ബോധം തെളിഞ്ഞു. ഡോക്ടര്‍മാര്‍ വിദഗ്ധ പരിശോധന നടത്തി. അപ്പോഴേക്കും വീട്ടില്‍ അറിയിച്ചതനുസരിച്ച് അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും വന്നു. അവര്‍ക്ക് ആകെ വിഷമമായി. പ്രിന്‍സിപ്പാളും ഡോക്ടര്‍മാരും അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
'വിഷമിക്കാനൊന്നുമില്ല. തലച്ചോറില്‍ ഏതോ ചെറിയ തടസമാകാം. കൂടുതല്‍ ടെസ്റ്റുകള്‍ നടത്തി വിവരം പറയാം. പേടിക്കാനൊന്നുമില്ല, ബോധം തെളിഞ്ഞല്ലൊ', ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു.
കുറേ കഴിഞ്ഞ് പ്രിന്‍സിപ്പാളും അധ്യാപകരും പോയി. ആ ദിവസം അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കുമൊപ്പം ദീപക് ആശുപത്രിയിലെ വാര്‍ഡില്‍ കഴിഞ്ഞു. ദീപക്കിന് ഉറക്കം വന്നില്ല. നാളെ സ്‌കൂളില്‍ പോകാന്‍ കഴിയില്ലെന്നുള്ള ദുഃഖം അവനെ നിദ്രാവിഹീനനാക്കി. താനൊരു രോഗിയായല്ലൊ എന്ന ദുഃഖവും അവനുണ്ടായിരുന്നു. ജനാലയിലൂടെ ചന്ദ്രനെയും ആകാശത്തെയും നോക്കി അവന്‍ അങ്ങിനെ കിടന്നു. എപ്പോള്‍ ഉറങ്ങി എന്നറിയില്ല.
അടുത്ത ദീവസം രാവിലെ ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ തന്നെ സ്‌കാനിംഗിനു പോകാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍ തുടങ്ങി. അമ്മ അവനെ ഒരുക്കി. ഭക്ഷണമൊന്നും കഴിക്കാതെയാണ് സ്‌കാനിംഗിനു പോയത്. സ്‌കാന്‍ ചെയ്യാനുള്ള പ്രത്യേക മുറിയില്‍ അതിനുള്ള മെഷീനിനു താഴെയായി അവന്‍ കിടന്നു. പ്രകാശരശ്മികള്‍ കടന്നുപോകുമ്പോഴാണ് തലച്ചോറിന്റെ നെഗറ്റീവ്, ഫിലിമില്‍ പതിയുന്നത്. സ്‌കാനിംഗ് കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് ഡോക്ടര്‍ വന്നപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ഫിലിം കൊണ്ടുവന്നു.
ദീപക്കിന്റെ അച്ഛന്‍ ജോലിക്ക് പോയിരുന്നതിനാല്‍ അമ്മയോട് അദ്ദേഹം എല്ലാം വിശദീകരിച്ചുകൊടുത്തു. ' നോക്കൂ, ഈ കാണുന്നതാണ് തലച്ചോര്‍. ഇതിന്റെ മടക്കുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു ചെറിയ ഉരുണ്ട വസ്തു കണ്ടൊ, അതാണിപ്പോള്‍ തടസമായി നില്‍ക്കുന്നത്. അതിന്റ ചലനങ്ങളാണ് കുട്ടിക്ക് അപസ്മാരമുണ്ടാക്കുന്നത്'.
'ഇതെങ്ങിനെ ഉണ്ടായി ഡോക്ടര്‍? എന്റെ കുഞ്ഞിന് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നം--?', അമ്മ വേവലാതിപ്പെട്ടു.
' അതു പറയാം, അതിനുമുന്‍പായി അവന്റെ ഭക്ഷണരീതികള്‍ എനിക്കൊന്നറിയണം. ദീപക്ക് മോനെ, എന്താ നിന്റെ ഇഷ്ടഭക്ഷണം', ഡോക്ടര്‍ ചോദിച്ചു.
' എനിക്കേറ്റവും ഇഷ്ടം ചൗമീനാണ്. എത്ര കഴിച്ചാലും മടുക്കില്ല. പിന്നെ ശീതള പാനീയങ്ങള്‍, ചിപ്‌സ്, കുര്‍കുറെ, ചീറ്റോസ് -- ', ദിപക് ഒറ്റ ശ്വാസത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
' അപ്പോള്‍ അമ്മയുണ്ടാക്കിത്തരുന്ന നല്ല ഭക്ഷണങ്ങള്‍ ഒന്നും കഴിക്കില്ല എന്നുതന്നെ. ചോറ്, കറികള്‍, ചപ്പാത്തി, മീന്‍കറി, ഇഢലി, ദോശ ഇതൊന്നും ഇഷ്ടമല്ല', ഡോക്ടര്‍ ചോദിച്ചു.
' സത്യം ഡോക്ടറങ്കിള്‍, ഇതൊന്നും എനിക്കിഷ്ടമേയല്ല. ചപ്പാത്തി പിന്നെയും വേണ്ടില്ല', അവന്‍ പറഞ്ഞു.
ഡോക്ടര്‍ ചിരിച്ചു, എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു, ' എന്താ ഈ ചൗമീന്‍?'
'ഓ- ഈ ഡോക്ടറങ്കിളിന് ഒന്നുമറിയില്ല. വലിയ ന്യൂഡിലുകളും കാബേജും ചേര്‍ത്ത് ഉണ്ടാക്കുന്നതാണ് ചൗമീന്‍', ദീപക് പറഞ്ഞു.
ഡോക്ടര്‍ കുറച്ചു സമയം ആലോചിച്ചു നിന്നു. വീണ്ടും സ്‌കാനില്‍ നോക്കി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞ, ' ഇപ്പോള്‍ കാര്യം പിടികിട്ടി. ആ ചൗമീനിലെ കാബേജാണ് മോന് രോഗമുണ്ടാക്കിയത്. മനുഷ്യന്റെയൊ മറ്റു ജീവികളുടെയൊ മലത്തിലൂടെ പുറത്തുവന്ന നാടവിരയുടെ, കട്ടിയുള്ള പുറന്തോടുള്ള മുട്ടയാണ് ശരീരത്തില്‍ കടന്ന് പതുക്കെപതുക്കെ തലച്ചോറില്‍ എത്തിയത്. ഉയര്‍ന്ന ചൂടില്‍ വേവിച്ചാല്‍ പോലും മരിക്കാത്ത ഈ മുട്ടകള്‍ കാബേജിന്റെ ഇലകള്‍ക്കിടയില്‍ കയറി ഇരിക്കുകയും നന്നായി കഴുകാതെ അരിഞ്ഞിട്ട് ചെറിയ ചൂടില്‍ വേവിച്ചപ്പോള്‍ ജീവനോടെ ഉള്ളില്‍ കടക്കുകയും ചെയ്തു. വയറ്റില്‍ വച്ചും മരണം സംഭവിക്കാതെ അത് രക്തത്തില്‍ കടന്ന് പിന്നീട് തലച്ചോറില്‍ എത്തുകയാണുണ്ടായത്. ചൗമീന്‍ വരുത്തിവച്ച വിന മോനിപ്പോള്‍ മനസിലായി കാണുമെന്നു കരുതുന്നു', ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു.
ദീപക് തലയാട്ടി.
' മോനിനി ചൗമീന്‍ കഴിക്കുമോ?', ഡോക്ടര്‍ ചേദിച്ചു.
അവന്‍ അല്പ്പം ആലോചിച്ച ശേഷം പറഞ്ഞു, ' ഇത്ര ദോഷകരമാണെങ്കില്‍ ഇല്ലേ ഇല്ല. എനിക്ക് അസുഖം മാറി .സ്‌കൂളില്‍ പോയാല്‍ മതിയായിരുന്നു ഡോക്ടര്‍', അവന്‍ പറഞ്ഞു.
' പായ്ക്കറ്റില്‍ വരുന്ന ആഹാരം, ശീതളപാനീയങ്ങള്‍ ഇവയെല്ലാം വന്‍രോഗങ്ങള്‍ക്ക് കാരണമാകും. അതുകൊണ്ട് ദീപക് ഇനി അതൊന്നും കഴിക്കണ്ട, കേട്ടല്ലൊ', ഡോക്ടര്‍ ഉപദേശിച്ചു.
' ശരി അങ്കിള്‍', അവന്‍ സമ്മതിച്ചു.
' ഞാന്‍ കുറച്ചു മരുന്നുകള്‍ തരാം. അത് കഴിക്കുമ്പോള്‍ ഈ മുട്ട അലിഞ്ഞില്ലാതാകും. പിന്നെ പേടിക്കണ്ട. അപ്പോള്‍ നാളെ രാവിലത്തേക്ക് മോനെന്താ ഭക്ഷണമായി വേണ്ടത്', ഡോക്ടര്‍ ചോദിച്ചു.
ദീപക് ഒന്നു ശങ്കിച്ചു എന്നിട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു, ' ഇഢലി അല്ലെങ്കില്‍ ദോശ. ഉച്ചയ്ക്ക് ചോറും കറികളും. വൈകിട്ട് കഞ്ഞിയും പയറും.' അവന്റെ വേഗത്തിലുള്ള പറച്ചില്‍ കേട്ട് ഡോക്ടറും അമ്മയും ചിരിച്ചു. അവനും അതില്‍ പങ്കുചേര്‍ന്നു.
No comments:
Post a Comment